"... Bu onun ilk aşk ayrılığı, bu yüzden acı çekiyor, ama acısı, zamanı keşfederken duyduğu şaşkınlıktan daha hafif; zamanı daha önce hiç görmediği gibi görüyor. O ana kadar zaman ona ilerleyen ve geleceği yutan şimdiki zaman görüntüsü altında kendini göstermişti; hızlı geçmesinden (kötü birşey beklediğinde) korkuyor ya da yavaş geçmesine (güzel bir şey beklediğinde) isyan ediyordu. Bu kez zaman ona bambaşka görünüyor; artık geleceğe el koyan muzaffer şimdiki zaman değil; yenilmiş, esir alınmış, geçmiş zaman tarafından sürüklenmiş şimdiki zaman..."
Milan Kundera, Bilmemek
Bir de serbest çağrışımla şu şarkıyı dinledim bu yazıyı eklerken buraya...
